SLAVES - ARE YOU SATISFIED?

Muzyka Slaves ma w sobie coś zawadiackiego. W każdym kolejnym kawałku słychać fantastyczny, garażowy klimat przywodzący na myśl wczesne nagrania The Clash oraz Sex Pistols. Kolejne piosenki, zwłaszcza z pierwszej części krążka nie pozostawiają wątpliwości - nagrali je prawdziwe "wykręty-agenty".

Mimo prostoty umieszczonych tu nagrań są one naprawdę wkręcające. Sporo tu klimatów punkowych, prostych, chwytliwych riffów przemieszanych z krzykami i melodeklamacjami, jak choćby w otwierający album The Hunter. Następujący po nim Cheer Up London to zdecydowanie najmocniejszy punkt Are You Satisfied. Równie dobrze wypada Do Something, numer, który udowadnia, że nawet dwóch muzyków, nie prezentujących przesadnej, technicznej maestrii może stworzyć utwór niebanalny.

Słuchając Slaves co chwilę przychodzi do głowy inne, fajne muzyczne skojarzenie. Hey przypomina trochę Nirvanę z płyty Bleach, w Despair and Traffic dostajemy najprostszy z możliwych, zagrany na wytłumionej gitarze riff uzupełniony wokalnym dialogiem ekspresją przypominający Beastie Boys a Sockets klasyczną, punkową naparzankę. W wielu kawałkach, głównie z powodu wyraźnego, brytyjskiego akcentu wokalisty trudno nie wspomnieć The Streets. Wow 7 A.M. to z kolei cięższe i bardziej mroczne oblicze zespołu. Kawałek godni kawałek i niemal do każdego z nich chce się wracać. Jedynie w przypadku Live Like An Animal, Ninety Nine i zamykającego płytę Sugar Coated Bitter Truth trafiamy na nieco męczące numery z cyklu trzy akordy - darcie mordy bez dodatkowego pomysłu.

Siłą muzyki Slaves jest prostota i wyrazistość. Ich debiutancki album to prawdziwa petarda, muzyczna lawina, która od pierwszej sekundy rośnie na sile i która z powodzeniem może zastąpić codzienną dawkę kofeiny. Szukający wzniosłych przeżyć, przebojów i oryginalnych współbrzmień powinni udać się pod inny adres. Natomiast Ci, którym pasuje punkowy klimat po projekcji tej płyty powinni być niezwykle zadowoleni słysząc, jak ta muzyka ewaluowała w XXI wieku.