THE KILLS - ASH & ICE

Ash & Ice nie dorówna raczej swojej poprzedniczce, Blood Pressure, która w rankingu płyt Bonomuzy 2011 zajęła bezapelacyjne pierwsze miejsce. Nie znaczy to bynajmniej, iż tegoroczny krążek The Kills jest słaby, bardziej pasują do niego określenie nierówny i mniej spójny niż ten sprzed 5 lat. Nie znajdziemy na nim równie fenomenalnej pozycji co Satelite ale kilka kawałków to próby najwyższego sortu. O dziwo niekoniecznie w postaci singli, które oprócz Doing It To Death wypadają blado przy reszcie piosenek. Zarówno Heart of a Dog jak i Siberian Night nie mają, w moim odczuciu, niczego co predysponuje je do promowania płyty. W przeciwieństwie do, na przykład, Days Of Why And How - hipnotyzującej ballady z fantastyczną partią wokalną Alison w delikatnym towarzystwie pojedynczych dźwięków oraz przepięknej gitary oraz dwugłosu w refrenie. To zdecydowany numer jeden na tym krążku. Równie pięknie wypada, także spokojny, Hum For Your Buzz, brzmiące jak oldschoolowa piosenka wędrownej trupy grającej na rozstrojonych nieco instrumentach. Na płycie nie mogło zabraknąć też solowego pojedynku Alison z fortepianem, który w przypadku That Love wypada fenomenalnie. Tak samo, jak hipnotyzujące, wyśpiewane przez duet unisono w towarzystwie wibrującej gitary Echo Home - absolutnie przepiękna rzecz.

Niestety na Ash & Ice słabiej wypadają szybsze kompozycje. Na większą uwagę zasługują praktycznie jedynie Let It Drop, Bitter Fruit oraz ewentualnie Hard Habbit To Break, ten ostatni głównie za sprawą rytmu. Pierwszy to, z kolei, przykład świetnego połączenia przebojowości z niebanalną melodią i zmieniającym się co chwilę klimatem z kulminacją w postaci refrenu. W Bitter Fruit całą "robotę odwala" gitarowy riff oraz solówka z brzmieniem znanym z Pulp Fiction.

Nie umiem do końca wczuć się w Ash & Ice. Nagrania genialne przeplatają się z nużąco średnimi. Ale to właśnie z powodu tych lepszych absolutnie nie powinniście tej płyty przegapić.