MÓJ ZNAK (STARZENIA SIĘ)

Dawno nie oglądałem żadnej muzycznej telewizji. Na MTV od dawna muzykę można znaleźć jedynie w nazwie stacji, na innych kanałach króluje disco polo lub ewentualnie hity łupu cupu ze świata. Przez ostatnie dwa weekendy nie mając sprecyzowanego pomysłu na to wrzucić do odtwarzacza trafiłem przypadkowo na stację Stars TV. Zatrzymała mnie przy niej dawno nie słyszana piosenka zespołu Big Day. Z opisu audycji wynikało, że prezentowane są w niej polskie hity lat 90-tych. Kolejną godzinę spędziłem więc słuchając kawałków, które pojawiły się w czasach, kiedy dopiero co zacząłem świadomie słuchać muzyki. Przypomniałem sobie czasy, kiedy w sklepach pojawiły się pierwsze kasety Heya, Edyty Bartosiewicz, Kasi Kowalskiej, ścieżkę dźwiękową Varius Manx do Młodych Wilków, Chłopców z Placu Broni zs ś.p. polskim Johnem Lennonem,  IRĘ z Kubą Płuciszem, Makumbę, Rzekę Oddziału Zamkniętego i wiele innych fantastycznych kawałków, których w większości nie uraczysz dziś w radio i które powstały w czasach, gdy byłem beztroskim nastolatkiem. Jedna myśl niezmiennie wracała mi do głowy: niezmiernie się cieszę, że z muzyką zacząłem się zaprzyjaźniać w czasach, gdy powstawały tak piękne piosenki.

Zapewne ten tekst i to, że z rozrzewnieniem wspominam "piosenki młodości" to znak, że się starzeję. Oby starzenie się zawsze było takie przyjemne.